Manvir Singh pisze w swoim artykule, że „Szamanizm jest zaledwie jedną z licznych praktyk kulturowych, które można zaobserwować niemal na całym świecie. Wykazują one bardzo szczególne i dziwne cechy. Społeczne i kulturowe uniwersalia jak sprawiedliwość karna, muzyka taneczna, czary, ceremonie inicjacyjne i tak dalej – należą do najbardziej podstawowych zagadek antropologii. Biorąc pod uwagę, jak wiele dowiedzieliśmy się o ludzkiej psychice i relacjach społecznych, mamy obecnie możliwość zbadania, dlaczego społeczności ludzkie wyglądają uderzająco podobne.”
Szaman świadczy określone usługi na rzecz społeczności. Jednak, aby móc świadczyć te usługi nie wystarczy, że stanie się rzemieślnikiem, czyli nabędzie jakichś umiejętności. Praktycznie łowca, zbieracz, osoba wytwarzająca narzędzie w dawnej społeczności mogła to robić, jeśli tylko się tego nauczyła. W odróżnieniu od tych osób szaman musiał przejść określoną inicjację, aby społeczność zaakceptowała daną osobę jako szamana. Według Singha wykreowało to “oddzielną klasę osób, do której można należeć jedynie jeśli się przejdzie proces transformacji oraz klasa ta ma prawie wyłączną jurysdykcję nad tymi (szamańskimi) usługami”.
Autorem artykułu jest i badań jest Manvir Singh, doktorant w Departamencie Human Evolutionary Biology w Graduate School of Arts and Sciences. Jego artykuł został opublikowany w Behavioral and Brain Sciences.
tłum. Agnieszka Szotek
